Als je mijn [kinderdisco](/kinderdisco) boekt dan kom ik bij je langs om je blij te maken. Dat doe ik door de vetste muziek te draaien, de muziek af te wisselen met battles/spelletjes, te presenteren met verschillende stemmetjes, het gebruiken van filters... ik trek alles uit de kast om er een groot feest van te maken. Nouja, alles? Meestal laat ik mijn schoenen staan.
Om dit werk te kunnen doen heb ik grote mate van vrijheid nodig, de vrijheid om te draaien wat ik wil, te doen wat ik wil en aan te trekken wat ik wil. Natuurlijk is het belangrijk dat dat alles aansluit op de doelgroep waar ik voor sta. Ik voel gelukkig haar-fijn aan welke muziek ik wel/niet kan draaien, welke spelletjes toepasselijk zijn en welke grappen wel/niet door de beugel kunnen.
Maar mijn ultieme vrijheid zit in het dragen van mijn slippers. Zelfs in de winter komt het vaak voor dat je mij aan ziet komen op slippers (in de winter met vrolijke happy socks erin). Als ik op slippers loop voel ik mij vrij. De beslissing om op slippers te kunnen lopen geeft mij een enorme vrijheid. Slippers zitten lekker, en om goed voor een groep te staan moet je kunnen dragen wat je fijn vindt, toch? En, zeker met de blije sokken erin, passen de slippers perfect bij het werk dat ik doe.
Onlangs werd ik door een klant aangesproken op het dragen van mijn slippers. Maar mij op schoenen laten lopen is als een clown zonder rode neus. Om een goede kinder-dj te kunnen zijn moet je (redelijk) excentriek zijn. Met andere woorden: "ik loop op slippers, daar word ik voor betaald."
p.s. Boek je mij op een locatie waar het gevaarlijk is om slippers te dragen, bijvoorbeeld bij een huttenbouw i.v.m. spijkers, dan hoor ik het natuurlijk graag. Veiligheid boven alles!
